ماژول های حافظه را بشناسید

جهت خرید فلش مموری از ارزان ترین فروشگاه کشور به قیمت همکاری و عمده به فروشگاه خرید 20 سر بزنید

انواع بردها و کانکتورهای مورد استفاده برای RAM در رایانه های رومیزی در چند سال گذشته تکامل یافته اند. اولین انواع انحصاری بودند، به این معنی که سازندگان مختلف رایانه، بردهای حافظه را توسعه دادند که فقط با سیستم های خاص آنها کار می کرد.

سپس SIMM آمد که مخفف ماژول حافظه تک خطی است. این برد حافظه از یک کانکتور 30 ​​پین استفاده می کرد و ابعادی در حدود 3.5 در 0.75 اینچ (حدود 9 در 2 سانتی متر) داشت. در اکثر کامپیوترها، شما مجبور بودید سیم‌کارت‌ها را به صورت جفت با ظرفیت و سرعت یکسان نصب کنید. این به این دلیل است که عرض اتوبوس بیش از یک سیم کارت است.

به عنوان مثال، شما می‌توانید دو سیم‌کارت 8 مگابایتی (مگابایتی) را نصب کنید تا در مجموع 16 مگابایت RAM دریافت کنید. هر سیم‌کارت می‌تواند 8 بیت داده را در یک زمان ارسال کند، در حالی که گذرگاه سیستم می‌توانست 16 بیت را در یک زمان مدیریت کند. بردهای بعدی SIMM، کمی بزرگتر در 4.25 x 1 اینچ (حدود 11 x 2.5 سانتی متر)، از یک رابط 72 پین برای افزایش پهنای باند استفاده کردند و حداکثر 256 مگابایت رم را در اختیار داشتند. SIMM از اوایل دهه 1980 تا اوایل دهه 2000 مورد استفاده قرار گرفت.

در سیر رشد

با افزایش سرعت و پهنای باند پردازنده‌ها، صنعت استاندارد جدیدی را در ماژول حافظه درون خطی دوگانه (DIMM) اتخاذ کرد. ظرفیت DIMM ها متفاوت است و می توان آنها را به جای جفت به صورت جداگانه نصب کرد.

برخی از برندهای لپ تاپ از رم بر اساس پیکربندی ماژول حافظه درون خطی دوگانه طرح کلی کوچک (SODIMM) استفاده می کنند. کارت‌های SODIMM کوچک هستند، تقریباً 2×1 اینچ (5×2.5 سانتی‌متر) و دارای 144 یا 200 پین هستند. ظرفیت هر ماژول از 2 تا 32 گیگابایت است. برخی از رایانه های نوت بوک فرعی از DIMM های کوچکتر نیز استفاده می کنند که به عنوان MicroDIMM شناخته می شوند. صنعت به سمت ماژول‌های DDR4 کم مصرف در لپ‌تاپ‌های نازک‌تر و سبک‌تر حرکت می‌کند، زیرا آنها انرژی کمتری مصرف می‌کنند و فشرده‌تر هستند. متأسفانه، آنها باید در جای خود لحیم شوند، به این معنی که کاربر معمولی نمی تواند رم اصلی را جایگزین کند.

اکثر حافظه های موجود امروزی بسیار قابل اعتماد هستند. اکثر سیستم ها به سادگی دارای کنترلر حافظه هستند که خطاها را هنگام راه اندازی بررسی می کند و بر آن تکیه می کنند. تراشه های حافظه با بررسی خطای داخلی معمولاً از روشی به نام برابری برای بررسی خطاها استفاده می کنند. تراشه های برابری یک بیت اضافی برای هر 8 بیت داده دارند. روش کار برابری ساده است. بیایید ابتدا به برابری زوج نگاه کنیم.

هنگامی که 8 بیت در یک بایت داده دریافت می کند، تراشه تعداد کل 1 ثانیه را جمع می کند. اگر تعداد کل 1ها فرد باشد، بیت برابری بر روی 1 تنظیم می شود. اگر مجموع زوج باشد، بیت برابری روی 0 تنظیم می شود. هنگامی که داده ها از بیت ها بازخوانی می شوند، مجموع دوباره جمع می شود و مقایسه می شود. به بیت برابری اگر مجموع فرد و بیت برابری 1 باشد، داده ها معتبر فرض می شوند و به CPU ارسال می شوند. اما اگر مجموع فرد باشد و بیت برابری 0 باشد، تراشه می داند که در جایی از 8 بیت خطایی وجود دارد و داده ها را تخلیه می کند. برابری فرد به همین صورت عمل می کند، اما بیت برابری زمانی روی 1 تنظیم می شود که تعداد کل 1 های موجود در بایت زوج باشد.

قیمت انواع فلش مموری 16 گیگ ارزان 

مشکل چه بود...

مشکل برابری این است که خطاها را کشف می کند اما هیچ کاری برای اصلاح آنها انجام نمی دهد. اگر یک بایت داده با بیت برابری خود مطابقت نداشته باشد، داده ها دور ریخته می شوند و سیستم دوباره تلاش می کند. رایانه هایی که در موقعیت های بحرانی قرار دارند به سطح بالاتری از تحمل خطا نیاز دارند. سرورهای سطح بالا اغلب دارای نوعی بررسی خطا هستند که به عنوان کد تصحیح خطا (ECC) شناخته می شود. مانند برابری، ECC از بیت های اضافی برای نظارت بر داده ها در هر بایت استفاده می کند. تفاوت این است که ECC از چندین بیت برای بررسی خطا استفاده می کند - تعداد بیت ها به عرض گذرگاه بستگی دارد - به جای یک. حافظه ECC از یک الگوریتم ویژه نه تنها برای تشخیص خطاهای تک بیتی استفاده می کند، بلکه در واقع آنها را نیز تصحیح می کند. حافظه ECC همچنین مواردی را شناسایی می کند که بیش از یک بیت داده در یک بایت از کار بیفتد. چنین خرابی هایی بسیار نادر هستند و حتی با ECC قابل اصلاح نیستند.

اکثر کامپیوترهای فروخته شده از تراشه های حافظه غیر برابری استفاده می کنند. این تراشه ها هیچ نوع بررسی خطای داخلی را ارائه نمی دهند، اما در عوض برای تشخیص خطا به کنترل کننده حافظه متکی هست .https://www.kharide20.com/81-فلش-64-گیگ